De vorige keer schreef ik nog, dat ik bereid was van mijn principes af te stappen, zodra het me beter uitkwam. Dat klinkt zwak, maar in alle eerlijkheid was dat geen enkel probleem omdat het een onzinnig principe betrof.

Zo had ik vroeger het principe nooit bij McDonalds te eten. Ik noemde het een principe, maar het was nooit een principiële keus. Ik vond het gewoon niet lekker en er waren (en zijn) veel te veel van die tenten. Maar als ik omval van de honger en de Mac is de enige plek waar ik voer kan krijgen, zou ik het toch doen.

En dat geldt voor al mijn principes, als het me niet uitkomt, stap ik er zo overheen. Dat zijn dus eigenlijk geen principes. Echte principes zijn van het kaliber dat je er niet van afwijkt, wat er ook gebeurt. Zoals helden in de film, die hun kameraden niet verraden terwijl ze half doodgemarteld worden. Of gelovigen in bijbelverhalen, die standvastig hun geloof blijven verkondigen terwijl ze door de mens, de duivel en God zelf uitgetest en verleid worden. En niet bij de eerste of beste tegenslag de handdoek in de ring gooien en zeggen: "Okay, dan niet, jullie je zin."

En zo zou het ook moeten zijn met principes. Die moeten zo principieel in je zitten dat je er nooit van af wijkt. Dan heb je het over een echt principe.

Dus uit principe geen vlees eten, wil zeggen: ook niet als je letterlijk sterft van de honger.

Uit principe geen andere mensen leed toebrengen, wil zeggen ook niemand met geweld aan de kant duwen om eerder bij de aanbiedingenbak te zijn. In principe geen Apple apparatuur gebruiken wil zeggen desnoods dagen zoeken naar een manier waarop het met Android en Windows toch ook kan.

Als je zo met je principes omgaat, dan ben je echt principieel. Dat is een houding waar we tegenop kijken.

Totdat je iemand ziet sterven van de honger terwijl er voldoende ham aanwezig is. Totdat iemand je moet vertellen dat hij weer naast de aanbiedingen gegrepen heeft omdat anderen haar voor waren. Totdat je na 3 dagen vloeken en tieren je tablet nog niet aan de beamer hebt weten te koppelen. Dan veranderen de meeste principiële voorbeeldfiguren in een zielig hoopje mens dat te lang vasthield aan ongefundeerd uitgangspunten die hen de nek kostten.