De vorige keer had ik het al over het duale van water. Hoewel het vaak een zegen is, is het ook vaak een vloek. Dit roept vaak beelden op van vissers die de woeste zee trotseren om hun gezin in leven te houden, en dan zelf het leven laten door overboord te slaan.
Maar het gevaar van water is nog veel acuter. Een tijdje terug hoorde ik namelijk voor het eerst over een watervergiftiging. En dat is niet dat het water vergiftigd is. Nee, je kunt jezelf vergiftigen met water. Wat ik nooit voor mogelijk gehouden heb is waar: je kunt wel te veel water drinken.
Als je de details wilt weten, kijk maar 's op Wikipedia.
Wil je niet te veel cafeïne, suikers of alcohol tot je nemen en besluit je over te stappen op het altijd frisheerlijke heldere glaasje water, krijg je een watervergiftiging.....
Ergens is het ook wel mooi: niets is 100% veilig, in alles schuilt gevaar. En we kunnen nog zo hard proberen alle risico's te mijden, dat kun je niet.
Nu werk ik veel voor verzekeraars en zou dit een mooi bruggetje zijn naar een verhaal over de noodzaak van een goede verzekering.
Maar daar gaat het mij niet om. Ik wil niet dat je al je risico's wegverzekerd. Dat kan trouwens ook niet. Je kunt een mooie overlijdensrisicoverzekering hebben, maar die gaat er niet voor zorgen dat je niet overlijdt. Hij maakt het alleen financieel wat aantrekkelijker om te overlijden. En dan vooral voor je nabestaanden.
Maar de kik van het risico maakt het leven toch ook leuker. Natuurlijk wil je veilig thuiskomen, maar die kleine kans dat er ergens wat mis gaat, maakt het ook wel weer spannend.
Dus bedenk bij je volgende glas water: het kan je laatste zijn.