Sinds een jaar of anderhalf is er weer een nieuwe Star Trek serie. Dit maal via Netflix te zien. Diegene die niet van SF houden zullen dit bericht niet echts als noemenswaardig beschouwen. Diegene die wel van SF houden, trouwens ook niet, want die wisten het waarschijnlijk al.
Maar toch wil ik het er even over hebben.

Zoals het bij een nieuwe versie van een serie betaamt zijn er, namelijk, ook bij deze serie weer voor- en tegenstanders.
Een van de ferventste tegenstanders is Marina Sirtis, ze speelde in een van de eerdere spin offs, "Star Trek, the next generation". En volgens haar was die serie positief en optimistisch en is deze nieuwe serie donker, pessimistisch en negatief.
Tja, wat moet ik daarvan zeggen? Op zich heeft ze ergens wel gelijk, de nieuwe serie is minder vrolijk over vreemde planeten huppelen en meer ingewikkelde complotten en onbetrouwbare figuren. Maar het ziet er wel weer futuristisch uit. De nieuwe serie, "Star Trek, Discovery", speelt zich af zo'n tien jaar voor de originele serie. Maar qua techniek e.d. lopen ze wel lichtjaren voor. (En ik gebruik hier de term lichtjaren bewust onjuist.)

En zo kom ik op mij stelling: Science fiction gaat veel meer over de tijd waarin het gemaakt is dan over de tijd waar in het zich afspeelt.
De originele Star Trek is gemaakt in de jaren zestig. Dat is te zien aan de decors, maar ook aan het naïeve optimisme waarmee men de ruimte in duikt. En de jaren zestig komen ook goed tot uiting in de crew: er is op de brug precies één vrouw te vinden. Haar functie? Communication officer. Ofwel: telefoniste.

De eerste spin off was "The next generation". Een jaren tachtig product met wederom het nodige optimisme en aan het eind van de serie af en toe een maatschappijkritische noot. Het decor in jaren tachtig kleuren en spiegelende schermen. En problemen oplossen met nietszeggende kreten. ("We kunnen de tijdmatrix resetten als we de flux van het Grankarumveld rekalibreren naar de Droste-factor en kruisen met een vertransponeerde Gaussestraal." verzin ik even ter plekke.)

En nu is er dus "Star Trek, Discovery ". (Ik sla bewust een paar spin off over, want het is voor niet-trekkies waarschijnlijk al zwaar genoeg.)

En met die naam weten we al genoeg. In het verleden waren de fans arrogant genoeg om aan NASA te vragen om een van hun ruimte schepen "Enterprise" te noemen. Volgens mij is er ook een prototype zo genoemd. Maar de makers hebben eieren voor hun geld gekozen, ze hebben het ruimteschip uit de serie maar vernoemd naar een oude space shuttle, want een nieuwe naam verzinnen en hopen dat NASA ooit nog zelf iets de ruimte in schiet en het dan een naam wil geven uit een Netflix-serie is wel heel erg positief denken.

Bij deze donkere tijden hoort een donkere serie. Een serie waarin je niet weet wie je kunt vertrouwen, waarin steeds weer iemand een andere dubbele agenda blijkt te hebben. En daarmee past de serie perfect in het huidige tijdsbeeld want het lijkt de hedendaagse politiek wel. We krijgen misschien de leiders die we verdienen, maar zeker ook de TV series die we verdienen.